Milletlerarası ilişkilerdeki bütün çabalar, örgütlenmeler, uluslararası hukukun yaratılması, diplomasi, dış politika uygulamaları, konferanslar, seminerler, zirvelerin hepsi barış içinde bir dünyada yaşamaktır. Teknoloji çağının karmaşık konularını, başta egemen devletler olmak üzere yüzlerce aktörün rol aldığı bir dünyada insanlığın ideali ve özlemi olan böyle bir barışı yakalamak veya sürdürmek ne geçmişte mümkün olmuştur nede gelecekte muhtemel gözükmektedir. Toplumsal yaşama sürecine girmiş olan bütün fertler arasında olduğu gibi, uluslararası ilişkilerin tüm aktörleri, özellikle bağımsız devletler arasında anlaşmazlıklar ve uyuşmazlıklar çıkabilir. Uluslararası uyuşmazlık hakkında, Uluslararası Sürekli Adalet Divanı’nın 1924 Mavrommatis davasında verdiği ve 1926’da “Boskurt-Lotus” davasında tekrarladığı tanımı kullanmak doktrinle gelenek haline gelmiştir. (Gönlübol,1979)

Divan uluslararası uyuşmazlığı “iki devlet arasında hukuksal veya maddi bir nokta ya da konu üzerindeki anlaşmazlık, hukuksal tezler veya çıkarlar arasındaki zıtlık ve çatışma” şeklinde tanımlamıştır. (Kocaoğlu,1993:520) Bir uluslararası uyuşmazlık, devletler arasında, bir sorunun hukuksal veya maddi unsurları konusunda ortaya çıkan görüş ayrılıkları ya da hukuksal görüşler veya maddi çıkarlar konusundaki' görüş farklılıkları şeklinde tanımlanabilir. Uluslararası uygulamada uyuşmazlıklar, hukuksal uyuşmazlıklar (Iegal disputes-justiciable disputes) veya siyasal uyuşmazlıklar (political disputes-nonjusticiable disputes) olarak sınıflandırılabilmektedirler.