Deze dissertatie gaat in op de consensuele - althans buitengerechtelijke - afdoening van strafzaken als instrument voor het terugdringen van het tekort in de rechtshandhaving. De vraag is of, en zo ja in hoeverre consensuele punitieve rechtshandhaving een bijdrage kan leveren aan het terugdringen van dit tekort. Deze vraag vormt de aanleiding tot een grondslagenonderzoek naar straf en strafbegrip en naar de relatie met het procesbeginsel. Straf en strafbegrip worden benaderd vanuit rechtshistorisch en rechtsantropologisch perspectief en vergeleken met de punitieve rechtshandhaving in de Oudgermaanse niet-statelijke samenleving. De rode draad vormt een aan Glastra van Loon ontleend rechtsnormbegrip dat - in samenhang met de relationele rechtsopvatting van Foque en 't Hart - zicht biedt op de bijzondere rol die het recht, de straf en het strafproces (kunnen) spelen bij de constitutie van de maatschappelijke orde, in het bijzonder in het kader van de democratische rechtsstaat.